Artist:
Donald Judd
Title:
Untitled Object
Year:
1983
Adress:
Gemeentemuseum Den Haag
www.wikipedia.org:
Donald Clarence Judd (Excelsior Springs (Missouri), 3 juni 1928 – Manhattan, New York, 12 februari 1994) was een Amerikaanse schilder en beeldhouwer. Hij geldt naast Robert Morris en Sol LeWitt als een der hoofdvertegenwoordigers van het minimalisme.
Judd begon zijn carrière als schilder, maar hij wilde zijn werken niet aan de muur hangen. Hij experimenteerde daarom met vrijstaande objecten, maar de vorm van het object werd voor hem steeds belangrijker. Hij zocht naar een kunstvorm, die noch schilderen, noch beeldhouwen was. Het moest beide in zich verenigen: zijn Specific Objects. Bekend zijn vooral zijn 'stack sculptures': rechthoekige dozen in een verticale rij tegen de wand (Zie illustratie: Untitled sculpture from 1990). Dat is typisch voor zijn werkwijze: eenvoudige elementen en een eenvoudige compositie. Hij werkte met uitgesproken industriële materialen: gelamineerd hout, gegalvaniseerd ijzer, geëloxeerd aluminium. Ook de kleur moest niet langer iets voorstellen, maar was er omwille van zichzelf.
Vanaf 1971 leefde Judd vooral in Marfa, Texas, waar hij in 1979 land en een aantal gebouwen (in bouwvallige staat) had gekocht met hulp van de Dia Art Foundation om ver van het kunstbedrijf verwijderd samen met vrienden en collega's op zijn ideale manier te willen exposeren. De opening van het gerenoveerde complex vond plaats in 1986. De Chinati Foundation zet thans de non-profitorganisatie voort met een permanente expositie van werken van: Donald Judd, John Chamberlain, Dan Flavin, Ilya Kabakov, Richard Long, Carl Andre en Claes Oldenburg / Coosje van Bruggen.
H.W. Janson, Anthony Janson (2004):
A younger generation of Minimalists, Bladen among them, carried the implications of Primary Structures to their logical conclusion. In search of the ulimate unity, they reduced their geometry to the fewest possible components, and used mathematical formulas to establish precise relationships. They further eliminated any hint of personal expression by contracting out the work to industrual fabricators.
Unlike Environmantal Sculpture, the work of Daonald Judd (1928 - 1994) define interior space without shaping it. In search of the ultimate unity, he separated Smith's Cubi into its two components by reducing the geometry to a simple cube or cylinder.
Like other Minimalist scuptures, he had them made to order by custom shops after using simple ratios to establish the design. Having gained total control over all his elements, he soon began to elaborate on them.
Judd's strict guidelines permitted few varioations, only greater refinement. Within these limitations, however, the results are often suprisingly impressive.
www.michielmorel.nl:
Met mijn kinderen zag ik in 1980 in Kröller-Müller een uitzonderlijk groot beeld van Donald Judd: Untitled.
Bij binnenkomst maakte Donald Judd je al in één oogopslag duidelijk dat hij ruimte tot een van de voornaamste aspecten van zijn kunst ontwikkeld had. Een dergelijke anti- hiërarchisch kunstwerk, zoals Donald Judd zelf Minimal Art omschreef, daagt kinderen uit. En dus stelden zij zich tegendraads op door de ruimte en Judd’s sculptuur rennend te verkennen. Naarmate hun positie zich wijzigde zagen ze steeds weer andere gedeelten van de dozen, echter zonder het geheel te kunnen overzien.
Oneerbiedig en wellicht verboden, maar hun geren langs en door het collectief dozen, voegde iets toe aan de eigen waarneming. Je werd je zeer bewust van volume, strengheid en orde en van steeds wisselende ruimtelijke illusies.
www.guggenheim.org:
In the early 1960s Donald Judd abandoned painting, having recognized that 'actual space is intrinsically more powerful and specific than paint on a flat surface.' His move into three dimensions was coincident with a growing acknowledgment among other artists of his generation of the physical environment as an integral aspect of an artwork. Minimalist sculpture broke with illusionistic conventions by translating compositional concerns into three dimensions, rendering the work a product of the exchange between the object, the viewer, and the environment.
Donald Clarence Judd (Excelsior Springs (Missouri), 3 juni 1928 – Manhattan, New York, 12 februari 1994) was een Amerikaanse schilder en beeldhouwer. Hij geldt naast Robert Morris en Sol LeWitt als een der hoofdvertegenwoordigers van het minimalisme.
Judd begon zijn carrière als schilder, maar hij wilde zijn werken niet aan de muur hangen. Hij experimenteerde daarom met vrijstaande objecten, maar de vorm van het object werd voor hem steeds belangrijker. Hij zocht naar een kunstvorm, die noch schilderen, noch beeldhouwen was. Het moest beide in zich verenigen: zijn Specific Objects. Bekend zijn vooral zijn 'stack sculptures': rechthoekige dozen in een verticale rij tegen de wand (Zie illustratie: Untitled sculpture from 1990). Dat is typisch voor zijn werkwijze: eenvoudige elementen en een eenvoudige compositie. Hij werkte met uitgesproken industriële materialen: gelamineerd hout, gegalvaniseerd ijzer, geëloxeerd aluminium. Ook de kleur moest niet langer iets voorstellen, maar was er omwille van zichzelf.
Vanaf 1971 leefde Judd vooral in Marfa, Texas, waar hij in 1979 land en een aantal gebouwen (in bouwvallige staat) had gekocht met hulp van de Dia Art Foundation om ver van het kunstbedrijf verwijderd samen met vrienden en collega's op zijn ideale manier te willen exposeren. De opening van het gerenoveerde complex vond plaats in 1986. De Chinati Foundation zet thans de non-profitorganisatie voort met een permanente expositie van werken van: Donald Judd, John Chamberlain, Dan Flavin, Ilya Kabakov, Richard Long, Carl Andre en Claes Oldenburg / Coosje van Bruggen.
H.W. Janson, Anthony Janson (2004):
A younger generation of Minimalists, Bladen among them, carried the implications of Primary Structures to their logical conclusion. In search of the ulimate unity, they reduced their geometry to the fewest possible components, and used mathematical formulas to establish precise relationships. They further eliminated any hint of personal expression by contracting out the work to industrual fabricators.
Unlike Environmantal Sculpture, the work of Daonald Judd (1928 - 1994) define interior space without shaping it. In search of the ultimate unity, he separated Smith's Cubi into its two components by reducing the geometry to a simple cube or cylinder.
Like other Minimalist scuptures, he had them made to order by custom shops after using simple ratios to establish the design. Having gained total control over all his elements, he soon began to elaborate on them.
Judd's strict guidelines permitted few varioations, only greater refinement. Within these limitations, however, the results are often suprisingly impressive.
www.michielmorel.nl:
Met mijn kinderen zag ik in 1980 in Kröller-Müller een uitzonderlijk groot beeld van Donald Judd: Untitled.
Bij binnenkomst maakte Donald Judd je al in één oogopslag duidelijk dat hij ruimte tot een van de voornaamste aspecten van zijn kunst ontwikkeld had. Een dergelijke anti- hiërarchisch kunstwerk, zoals Donald Judd zelf Minimal Art omschreef, daagt kinderen uit. En dus stelden zij zich tegendraads op door de ruimte en Judd’s sculptuur rennend te verkennen. Naarmate hun positie zich wijzigde zagen ze steeds weer andere gedeelten van de dozen, echter zonder het geheel te kunnen overzien.
Oneerbiedig en wellicht verboden, maar hun geren langs en door het collectief dozen, voegde iets toe aan de eigen waarneming. Je werd je zeer bewust van volume, strengheid en orde en van steeds wisselende ruimtelijke illusies.
www.guggenheim.org:
In the early 1960s Donald Judd abandoned painting, having recognized that 'actual space is intrinsically more powerful and specific than paint on a flat surface.' His move into three dimensions was coincident with a growing acknowledgment among other artists of his generation of the physical environment as an integral aspect of an artwork. Minimalist sculpture broke with illusionistic conventions by translating compositional concerns into three dimensions, rendering the work a product of the exchange between the object, the viewer, and the environment.