Art@Site www.artatsite.com Lydia Schouten Rozenwand
Artist:

Lydia Schouten

Title:

Rozenwand

Year:
1996
Adress:
Doklaan
Website:
www.bkor.nl:
De Rozenwand is overdag transparant en geeft licht in de nacht. De lange wand diende als erfafscheiding van de Rookgasreiniger van de verbrandingsinstallatie van de Roteb, toen deze daar nog gevestigd was.
Kunstenaar Lydia Schouten koos voor de wand het symbool voor zuiverheid en liefde, als eerbetoon aan de belangrijke taak van de Roteb, die afval moet veranderen in schone lucht.
Volgens Schouten staat de roos tevens symbool voor pure schoonheid, maar het wordt ook veelvuldig gebruikt voor de vervaardiging van parfum, dat verhullend werkt.
De 260 meter lange muur zorgt voor een poëtische toevoeging aan de functionalistische architectuur van Maarten Struijs, de architect van Gemeentewerken die dit gebouw heeft ontworpen (1990 – 1993). De glanzende staalplaten vormen een futuristisch machine-achtig volume, dat een dynamisch schouwspel van licht en schaduw reflecteert, afhankelijk van het standpunt en het licht dat erop valt.
Het beeld van de rozen en het glanzende gebouw versterken elkaar.
Het is Schoutens eerste project voor de openbare ruimte. Struijs en Schouten stelden ter gelegenheid hiervan het sprookje ‘Vuil’ samen over vervuiling, waarin de karakters Stanka en Herrie optreden.
Lydia Schouten (Leiden, 1948) maakte tussen 1978 en 1982 performances over de vrouw als seksobject, romantiek en erotiek. Vanaf 1982 begint zij met het maken van videofilms, waarin zij tegen kleurige bordkartonnen decors de meest fantastische avonturen beleeft. De video’s vormen een parodie op de wereld van de Hollywood B-film met dit verschil dat Schoutens vrouwrollen sterk en assertief zijn.

www.rotterdam.nl:
De rookgasreiniger voor de ROTEB is gebouwd op het terrein van de afvalverbrandingscentrale aan de Brielselaan. Deze installatie was noodzakelijk door verscherpte milieueisen eind jaren tachtig. Het gebouw bevat twee rookgasreinigers, een waterzuiveringsinstallatie en de elektravoorziening. Om deze technische installaties heen is een huid van zilverkleurig gecoate sandwichpanelen aangebracht, die een geheel eigen, autonome vormgeving heeft. De verschillende onderdelen zijn wel herkenbaar in de totaalcompositie. De installaties vormen de draagconstructie voor de gevel.
Het gebouw ligt pal naast de in- en uitgang van de Maastunnel, waardoor het noodzakelijk was veel aandacht aan het uiterlijk te besteden. De afgeronde hoeken en gebogen wanden geven het gebouw een dynamiek mee die aansluit op deze door autoverkeer gedomineerde locatie.
Daarnaast wordt daarmee de grote omvang van het gebouw (100 meter lang en 50 meter hoog) enigszins in overeenstemming gebracht met zijn omgeving. In de afgeronde hoeken zijn noodtrappenhuizen en leidingen gesitueerd. Materiaal en vorm van de gevels zorgen voor een continu spel van licht en schaduw. De gevel reflecteert de kleur van het aanwezige licht en varieert van een mat loodgrijs bij een bewolkte hemel tot warmrood bij een zonsondergang in de zomer. De gevel is voorzien van smalle lichtspleten die het gebouw 's avonds verlevendigen. Naast een visuele en klimaatscheidende functie speelt de gevel ook een belangrijke rol bij de bescherming tegen geluidsoverlast. Van buiten naar binnen toe bestaat de gevel daartoe uit een sandwichpaneel van staalplaat met een kern van polyurethaanschuim, steenwolplaten, een spouw, en een binnenspouwblad van verzinkte geprofileerde staalplaat met een steenwoldeken ertussen. De ramen zijn dubbel uitgevoerd: één raam in het buitenblad, één raam in het binnenblad.
Het gebouw was in 1994 genomineerd voor de Designprijs Rotterdam en kreeg dat jaar de Nationale Staalprijs. Op begane grondniveau is het complex voorzien van een kunstwerk van Lydia Schouten, de Rozenwand, een gesloten afscheiding voorzien van gezeefdrukt glas.