Artist:
Alexander Schabracq
Title:
The World is a Stage
Year:
2006
Adress:
Palestrinalaan, Zwolle
Website:
Dit lijkt me eenvoudig
Waarom zouden wij niet voor 100% leven?
Hoeveel moed is nodig om drie treden te beklimmen?
Die hemelsblauwe kleur loopt heel licht, moet ik zeggen.
Alexander Schabracq heeft rondom de zetel voor een aankleding gezorgd.
De gekrulde lijnen doen mij denken aan de geniale barokke Mozart.
Het witte ei is zwanger van betekenissen, alleen weet ik niet welke.
De wolk daarboven herken ik; mijn hoofd bevindt zich op dat niveau vanaf het eerste moment.
Natuurlijk snap ik de oranje plus schotel aan de zijkant: dit helpt om mijn boodschap beter te verspreiden.
Ik weet nu veel beter hoe 100% functioneren voelt. Nu wordt het tijd om het erop te wagen.
Door Theo, www.artatsite.com
www.beelden.zwolle.nl:
Theatrale aanpak is Alexander Schabracq (Arnhem, 1957) niet vreemd. De kunstenaar die woont en werkt in Amsterdam, schuwt overdaad, decoratie, uiterlijk vertoon en theatrale setting niet.
Hij haalt ongeremd herinneringen op aan extravagante kostuums en uitbundige decors. Exotische verentooi, boeddhabeelden, opgezette dieren, bontgekleurde boa’s, toeters en bellen, neonlicht, glitter en glamour zijn eerder regel dan uitzondering. Niet voor niets noemde hij één van de objecten die hij in 1987 voltooide: Ecstatic Fever. In bijna al zijn objecten propt hij een stevige portie koortsachtige extase.
Uitbundig
Schabracq is een materiaalfreak met ongebreidelde combinatiedrift, een ongeleid projectiel dat alle kanten opschiet. In The world is a stage combineert hij diverse materialen tot een uitbundig beeld dat de functie van podium en decor verenigt.
Een roze wolk, een schilderijlijst, een geel plusteken, Jugendstilachtige krullen die buiten de kaders van de lijst voortwoekeren in de vrije ruimte en een comfortabele bronzen fauteuil vormen een schouwtoneel dat iedereen in Holtenbroek kan betreden, bespelen of als eretribune kan gebruiken.
Postmoderne generatie
Alexander Schabracq is de exponent bij uitstek van een postmoderne kunstenaarsgeneratie die vrijpostig gebruik maakt van overgeleverde kunsthistorische invloeden. Hij leent en citeert naar hartenlust en maakt ongebruikelijke uitbundige combinaties waarin allerlei elementen opgaan in een nieuwe, barokke wereld die is samengesteld met materialen en (beeld)fragmenten uit heden en verleden.
Alles kan en alles mag. Alles draait om het scheppen van een verleidelijke etalage waarin ongekende mogelijkheden zó worden uitgestald dat ze voor iedereen bereikbaar zijn.
www.wikipedia.org:
Alexander Schabracq (Amsterdam, 10 september 1957) is een Nederlands beeldend kunstenaar. Naast zijn eerste discipline als beeldhouwer, is hij ook schilder, collagekunstenaar, graficus, ijzersmid en edelsmid, keramist en meubel- en productontwerper.
Doordat Schabracq zich volgens eigen zeggen laat inspireren door deze per definitie modernistische stromingen, en hier ook rijkelijk uit citeert en overneemt (appropriation art), wordt zijn werk vanuit de jaren 80 wel tot het postmodernisme gerekend.
Het deconstructivisme wordt beschouwd als onderdeel van het postmodernisme. Vanaf 1987 maakt Schabracq een dertigtal werken die hij "deconstructions" noemt. Hij toont deze werken in 1987 bij Galerie Barbara Farber te Amsterdam, op de Art-FORUM te Zürich en in de jaren daarna op internationale podia waaronder het Museo Espagnol d'Arte Contemporaneo te Madrid.
Hij verwijst met deze zogenaamde deconstructions naar de Franse filosoof Jacques Derrida (1930-2004) die het begrip deconstructivisme begin jaren 60 in de taalwetenschappen en de filosofie introduceerde. Een objectief beschrijfbare realiteit bestaat volgens hem net zomin als taaluitingen met een vaste en objectieve betekenis. In de architectuurwereld is het begrip in 1988 neergezet met de tentoonstelling "Deconstructivist Architecture" in het MoMa, New York. De verwarring en onzekerheid in de maatschappij probeerde men te vertalen naar bouwkunst. Dat leidde tot chaotisch ogende architectuurontwerpen van onder anderen Frank Gehry, Zaha Hadid, Coop Himmelb(l)au en Rem Koolhaas, waarvan de afzonderlijke bouwvolumes een onsamenhangend geheel lijkt te vormen.
In het jaar 2002 richt Schabracq de studio Tavola Quattro Design op waaruit kleine oplages van meubilair, keramiek en designproducten voortkomen.
Waarom zouden wij niet voor 100% leven?
Hoeveel moed is nodig om drie treden te beklimmen?
Die hemelsblauwe kleur loopt heel licht, moet ik zeggen.
Alexander Schabracq heeft rondom de zetel voor een aankleding gezorgd.
De gekrulde lijnen doen mij denken aan de geniale barokke Mozart.
Het witte ei is zwanger van betekenissen, alleen weet ik niet welke.
De wolk daarboven herken ik; mijn hoofd bevindt zich op dat niveau vanaf het eerste moment.
Natuurlijk snap ik de oranje plus schotel aan de zijkant: dit helpt om mijn boodschap beter te verspreiden.
Ik weet nu veel beter hoe 100% functioneren voelt. Nu wordt het tijd om het erop te wagen.
Door Theo, www.artatsite.com
www.beelden.zwolle.nl:
Theatrale aanpak is Alexander Schabracq (Arnhem, 1957) niet vreemd. De kunstenaar die woont en werkt in Amsterdam, schuwt overdaad, decoratie, uiterlijk vertoon en theatrale setting niet.
Hij haalt ongeremd herinneringen op aan extravagante kostuums en uitbundige decors. Exotische verentooi, boeddhabeelden, opgezette dieren, bontgekleurde boa’s, toeters en bellen, neonlicht, glitter en glamour zijn eerder regel dan uitzondering. Niet voor niets noemde hij één van de objecten die hij in 1987 voltooide: Ecstatic Fever. In bijna al zijn objecten propt hij een stevige portie koortsachtige extase.
Uitbundig
Schabracq is een materiaalfreak met ongebreidelde combinatiedrift, een ongeleid projectiel dat alle kanten opschiet. In The world is a stage combineert hij diverse materialen tot een uitbundig beeld dat de functie van podium en decor verenigt.
Een roze wolk, een schilderijlijst, een geel plusteken, Jugendstilachtige krullen die buiten de kaders van de lijst voortwoekeren in de vrije ruimte en een comfortabele bronzen fauteuil vormen een schouwtoneel dat iedereen in Holtenbroek kan betreden, bespelen of als eretribune kan gebruiken.
Postmoderne generatie
Alexander Schabracq is de exponent bij uitstek van een postmoderne kunstenaarsgeneratie die vrijpostig gebruik maakt van overgeleverde kunsthistorische invloeden. Hij leent en citeert naar hartenlust en maakt ongebruikelijke uitbundige combinaties waarin allerlei elementen opgaan in een nieuwe, barokke wereld die is samengesteld met materialen en (beeld)fragmenten uit heden en verleden.
Alles kan en alles mag. Alles draait om het scheppen van een verleidelijke etalage waarin ongekende mogelijkheden zó worden uitgestald dat ze voor iedereen bereikbaar zijn.
www.wikipedia.org:
Alexander Schabracq (Amsterdam, 10 september 1957) is een Nederlands beeldend kunstenaar. Naast zijn eerste discipline als beeldhouwer, is hij ook schilder, collagekunstenaar, graficus, ijzersmid en edelsmid, keramist en meubel- en productontwerper.
Doordat Schabracq zich volgens eigen zeggen laat inspireren door deze per definitie modernistische stromingen, en hier ook rijkelijk uit citeert en overneemt (appropriation art), wordt zijn werk vanuit de jaren 80 wel tot het postmodernisme gerekend.
Het deconstructivisme wordt beschouwd als onderdeel van het postmodernisme. Vanaf 1987 maakt Schabracq een dertigtal werken die hij "deconstructions" noemt. Hij toont deze werken in 1987 bij Galerie Barbara Farber te Amsterdam, op de Art-FORUM te Zürich en in de jaren daarna op internationale podia waaronder het Museo Espagnol d'Arte Contemporaneo te Madrid.
Hij verwijst met deze zogenaamde deconstructions naar de Franse filosoof Jacques Derrida (1930-2004) die het begrip deconstructivisme begin jaren 60 in de taalwetenschappen en de filosofie introduceerde. Een objectief beschrijfbare realiteit bestaat volgens hem net zomin als taaluitingen met een vaste en objectieve betekenis. In de architectuurwereld is het begrip in 1988 neergezet met de tentoonstelling "Deconstructivist Architecture" in het MoMa, New York. De verwarring en onzekerheid in de maatschappij probeerde men te vertalen naar bouwkunst. Dat leidde tot chaotisch ogende architectuurontwerpen van onder anderen Frank Gehry, Zaha Hadid, Coop Himmelb(l)au en Rem Koolhaas, waarvan de afzonderlijke bouwvolumes een onsamenhangend geheel lijkt te vormen.
In het jaar 2002 richt Schabracq de studio Tavola Quattro Design op waaruit kleine oplages van meubilair, keramiek en designproducten voortkomen.