Revolutionair
De moderne mens kan zich moeilijk voorstellen hoe revolutionair dit kunstwerk is.
Probeer je een kunstwerk uit de Gotische periode voor te stellen: kaarsrecht, (bijna) geen emotie, (bijna) geen beweging. En nu zien we een kunstwerk uit de Renaissance met: sprekende gezichten, een intieme ontmoeting, uitbundige kleren. Dit lijkt haaks op elkaar te staan.
Laten we doorgaan met de verwondering.
Jezus heeft ronde geloken ogen. Accepteert hij de wens van Thomas? Komt dit omdat Jezus héél even terug is uit de hemel? Jezus’ wangen zijn ingevallen. Komt dit doordat hij het lijden heeft doorstaan? Bij de ingevallen wangen horen ook de diepe ogen, scherpe neus, brede mond.
Thomas daarentegen heeft een babyface: zijn wangen zijn zacht, zijn kleine mond heeft een glimlach, zijn bolle ogen kijken aandachtig. Dit zijn geheel verschillende gezichten.
Deze verschillen zetten zich ook (enigszins) door in de mantels. De mantels van Jezus en Thomas hebben diepe vouwen, smalle vlakke gedeelten respectievelijk glooiende vouwen, gladde oppervlakten.
Op dit intieme moment opent Jezus zijn gescheurde kleed, toont zijn wond, steekt zijn arm omhoog in een gebaar van ‘kijk wat Thomas doet’. Thomas beantwoordt dit met een draaibeweging met zijn heup, met een voorzichtige beweging met zijn rechterhand en een liefdevolle blik in de ogen.
Door Theo, www.artatsite.com