Artist:
Arthur Spronken
Title:
Zonder Titel
Year:
1964
Adress:
Mundus College
verleidelijke billen
De verleidelijke billen springen in het oog. Daardoor zou je graag dichterbij komen en Paard van Arthur Spronken aanraken.
Een grove vorm verbindt de billen met het hoofd van het paard. Zonder billen en hoofd zou dit kunstwerk een vormeloos brok natuursteen zijn. De mens kan dit omvormen naar een vrouw, een paard, een kunstwerk. Wij herkennen een hoofd uit duizend; wij zien twee ogen en een mond. De manen van het paard lijken van natuursteen. Dit is een krachtig dier met een eigen wil. Intussen kijkt het paard ons recht in het gezicht. Het wil dat wij weerwoord hebben, dat wij ons mannetje staan.
Paard van Arthur Spronken is een brok natuur, dat de vorm gekregen heeft van een paard, dat met mensen communiceert, dat wil dat wij sterk zijn.
Paard van Arthur Spronken is een krachtig kunstwerk dat ons sterker maakt.
Door Theo, www.artatsite.com
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
De paardentorso’s van Arthur Spronken laten de dynamiek van het lichaam zien. Die dynamiek is zo belangrijk bij de latere paardentorso's, dat de benen van de paarden alleen in aanzet te zien zijn, de aanzet tot de beweging die in de torso plaatsvindt.
Vanaf 1962 wordt het paard een steeds terugkerend element in zijn oeuvre. Maar het is niet een weergave van een realistisch paard. Spronken richt zich volkomen op de paardetors. Niets meer dan het lijf, de billen en de nek laat hij de toeschouwer zien. Die vorm wordt volgens kunstrecensent Lambert Tegenbosch zijn thema:"het wentelende, fantastische paardelijf, dat niet rent, springt, draaft of galoppeert, maar dat rolt als de zee."
TU-Eindhoven:
De paardentorso's van Spronken rennen niet, maar zweven of staan op een poot. De zwaartekracht lijkt de grote, gespierde dieren niets te doen, ze dansen, rollen, tollen, springen in de ruimte, zijn één brok dynamiek en kracht. Spronkens paarden draven, wentelen en steigeren expressief. Zijn beelden staan bol van de spanning. Hij laat onderdelen weg en concentreert zich op de essentie van het beeld: de paardentorso's in al hun kracht en beleving.
www.beeldenparkdehavixhorst.nl:
Arthur Spronken heeft twee grote passies: beeldhouwen en paarden. In zijn kunst komen beide passies samen. Opgeleid aan de kunstnijverheidsschool in Maastricht, vertrok hij in 1954 voor een jaar naar Milaan. Daar kreeg hij aan de kunstacademie les van Marino Marini, voor wie het paard eveneens een onuitputtelijke bron van inspiratie was. Daarnaast is ook het ruiterstandbeeld van Marcus Aurelius in Rome van grote betekenis geweest voor Spronkens fascinatie voor het gebeeldhouwde paard. In zijn sculpturen probeert hij vooral de dynamiek van het paardenlichaam weer te geven. Soms ligt de nadruk zozeer op het uitbeelden van kracht en beweging, dat het paard in het eindresultaat nauwelijks meer als zodanig is te herkennen.
www.amsterdam.nl:
Arthur Spronken probeert in zijn sculpturen vooral de dynamiek van het paardenlichaam weer te geven. Bij dit bronzen beeld is dat goed zichtdaar, het komt los van de grond met een draaiende beweging.
Spronken werd opgeleid aan de kunstnijverheidsschool in Maastricht. In 1954 vertrok hij voor een jaar naar Milaan. Daar kreeg hij aan de kunstacademie les van Marino Marini, voor wie het paard net als voor Spronken een onuitputtelijke bron van inspiratie was. Daarnaast is ook het ruiterstandbeeld van Marcus Aurelius in Rome van grote betekenis geweest voor Spronkens fascinatie voor het gebeeldhouwde paard.
Translation
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
Arthur Spronken let the horses the dynamics of the torsos of body. This dynamic is so important in the later horses torsos, that the legs of the horses only in ushering in the start of the show, movement that takes place in the torso.
From 1962 is the horse a recurrent element in his oeuvre. But it's not a realistic representation of a horse. Paardetors focuses completely on the salami. Nothing more than the body, buttocks and neck he lets the Viewer see. That form is according to art critic Lambert Tegenbosch his theme: "the twisting, fantastic paardelijf, which does not rent, jumps, gallops, trots or but that rolls out like the sea."
TU-Eindhoven:
The horses not racing, but hover or torsos of Spronken stand on a leg. Gravity seems to be the big, muscular animals have nothing to do, they dance, roll, spin, jump in space, are one chunk dynamism and strength. Spronkens horses trot, wallow and prance expressive. His images are full of the tension. He let components and focuses on the essence of the image: the horses torsos in all their strength and experience.
www.beeldenparkdehavixhorst.nl:
Arthur Spronken has two great passions: sculpting and horses. In his art both passions together. Educated at the arts and crafts school in Maastricht, he moved to Milan in 1954 for a year. There he received at the Art Academy lesson of Marino Marini, for whom the horse was also an inexhaustible source of inspiration. In addition, the equestrian statue of Marcus Aurelius in Rome have been of great importance for Spronkens fascination with the sculpted horse. In his sculptures he mostly tries to display the dynamic of the horses body. Sometimes the focus is so much on portraying strength and movement, that the horse in the end result hardly more to recognize as such.
De verleidelijke billen springen in het oog. Daardoor zou je graag dichterbij komen en Paard van Arthur Spronken aanraken.
Een grove vorm verbindt de billen met het hoofd van het paard. Zonder billen en hoofd zou dit kunstwerk een vormeloos brok natuursteen zijn. De mens kan dit omvormen naar een vrouw, een paard, een kunstwerk. Wij herkennen een hoofd uit duizend; wij zien twee ogen en een mond. De manen van het paard lijken van natuursteen. Dit is een krachtig dier met een eigen wil. Intussen kijkt het paard ons recht in het gezicht. Het wil dat wij weerwoord hebben, dat wij ons mannetje staan.
Paard van Arthur Spronken is een brok natuur, dat de vorm gekregen heeft van een paard, dat met mensen communiceert, dat wil dat wij sterk zijn.
Paard van Arthur Spronken is een krachtig kunstwerk dat ons sterker maakt.
Door Theo, www.artatsite.com
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
De paardentorso’s van Arthur Spronken laten de dynamiek van het lichaam zien. Die dynamiek is zo belangrijk bij de latere paardentorso's, dat de benen van de paarden alleen in aanzet te zien zijn, de aanzet tot de beweging die in de torso plaatsvindt.
Vanaf 1962 wordt het paard een steeds terugkerend element in zijn oeuvre. Maar het is niet een weergave van een realistisch paard. Spronken richt zich volkomen op de paardetors. Niets meer dan het lijf, de billen en de nek laat hij de toeschouwer zien. Die vorm wordt volgens kunstrecensent Lambert Tegenbosch zijn thema:"het wentelende, fantastische paardelijf, dat niet rent, springt, draaft of galoppeert, maar dat rolt als de zee."
TU-Eindhoven:
De paardentorso's van Spronken rennen niet, maar zweven of staan op een poot. De zwaartekracht lijkt de grote, gespierde dieren niets te doen, ze dansen, rollen, tollen, springen in de ruimte, zijn één brok dynamiek en kracht. Spronkens paarden draven, wentelen en steigeren expressief. Zijn beelden staan bol van de spanning. Hij laat onderdelen weg en concentreert zich op de essentie van het beeld: de paardentorso's in al hun kracht en beleving.
www.beeldenparkdehavixhorst.nl:
Arthur Spronken heeft twee grote passies: beeldhouwen en paarden. In zijn kunst komen beide passies samen. Opgeleid aan de kunstnijverheidsschool in Maastricht, vertrok hij in 1954 voor een jaar naar Milaan. Daar kreeg hij aan de kunstacademie les van Marino Marini, voor wie het paard eveneens een onuitputtelijke bron van inspiratie was. Daarnaast is ook het ruiterstandbeeld van Marcus Aurelius in Rome van grote betekenis geweest voor Spronkens fascinatie voor het gebeeldhouwde paard. In zijn sculpturen probeert hij vooral de dynamiek van het paardenlichaam weer te geven. Soms ligt de nadruk zozeer op het uitbeelden van kracht en beweging, dat het paard in het eindresultaat nauwelijks meer als zodanig is te herkennen.
www.amsterdam.nl:
Arthur Spronken probeert in zijn sculpturen vooral de dynamiek van het paardenlichaam weer te geven. Bij dit bronzen beeld is dat goed zichtdaar, het komt los van de grond met een draaiende beweging.
Spronken werd opgeleid aan de kunstnijverheidsschool in Maastricht. In 1954 vertrok hij voor een jaar naar Milaan. Daar kreeg hij aan de kunstacademie les van Marino Marini, voor wie het paard net als voor Spronken een onuitputtelijke bron van inspiratie was. Daarnaast is ook het ruiterstandbeeld van Marcus Aurelius in Rome van grote betekenis geweest voor Spronkens fascinatie voor het gebeeldhouwde paard.
Translation
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
Arthur Spronken let the horses the dynamics of the torsos of body. This dynamic is so important in the later horses torsos, that the legs of the horses only in ushering in the start of the show, movement that takes place in the torso.
From 1962 is the horse a recurrent element in his oeuvre. But it's not a realistic representation of a horse. Paardetors focuses completely on the salami. Nothing more than the body, buttocks and neck he lets the Viewer see. That form is according to art critic Lambert Tegenbosch his theme: "the twisting, fantastic paardelijf, which does not rent, jumps, gallops, trots or but that rolls out like the sea."
TU-Eindhoven:
The horses not racing, but hover or torsos of Spronken stand on a leg. Gravity seems to be the big, muscular animals have nothing to do, they dance, roll, spin, jump in space, are one chunk dynamism and strength. Spronkens horses trot, wallow and prance expressive. His images are full of the tension. He let components and focuses on the essence of the image: the horses torsos in all their strength and experience.
www.beeldenparkdehavixhorst.nl:
Arthur Spronken has two great passions: sculpting and horses. In his art both passions together. Educated at the arts and crafts school in Maastricht, he moved to Milan in 1954 for a year. There he received at the Art Academy lesson of Marino Marini, for whom the horse was also an inexhaustible source of inspiration. In addition, the equestrian statue of Marcus Aurelius in Rome have been of great importance for Spronkens fascination with the sculpted horse. In his sculptures he mostly tries to display the dynamic of the horses body. Sometimes the focus is so much on portraying strength and movement, that the horse in the end result hardly more to recognize as such.