Art@Site www.artatsite.com Kristian Kanstadt Wibautotisme
Artist:

Kristian Kanstadt

Title:

Wibautotisme

Year:
1982
Adress:
Vaz Diasbrug, Weesperstraat
Website:
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
De onderkant van de Vaz Diasbrug houdt de wachtenden bezig met een experimenteel gedicht van de poëet Kristiaan Kanstadt, getiteld"Wibautotisme',
Bouw nog es ja ga eens wat te leven halen en een supermarkt -
rrroltrap op elektronies deuren door ‘zeg 'ns u niet dringen !’
denkmal huh heel ’t geest vertrappende werk op en in - uit en toch
had haast mijn bood- schappentas genomen en stel raakte
slagboodschap slaan - - even van Waterloo tot Weesper ondergronds
te laat opzij een kantoor ! Klaar met ’n walkietalkie die klik'kt
modern zo’n revolutionaire zerk die kijkt op mij en m’n huis neer - -
zo me laatste zin kant noch wal … bedenk leven op een brug… is auto
onder Wibaut gaan - - zolen van beton – ik sjees langs de videospion
Zegel? Wat? Wacht wat op een kassa- bon niet is uitgedacht !
op ’n bumper na aan het Wibautotisme ontkomen- een zebra
damp en gif ’n boodschap schipperend op ozon … en dat is al
Op 17 juni 1981 werd op advies van de Commissie van Advies voor de Beeldende Kunst door de wethouder voor Kunstzaken een studieopdracht aan Kristian Kanstadt (pseudoniem van Christian Maat) verleend om de mogelijkheid te onderzoeken zijn gedicht ‘Wibautotisme’* aan te brengen op de onderkant van de Sieg Vaz Diasbrug over de Nieuwe Herengracht.
Door Kristian Kanstadt werd voor het letterontwerp Karim Hashem aangetrokken. De studieopdracht werd na positief resultaat omgezet in een opdracht tot uitvoering. De tekst werd gespoten op twaalf water-en weerbestendige montaplexplaten, in totaal 120 vierkante meter. In samenwerking met de afdeling Bruggen van de Dienst Openbare Werken werden begin 1982 de borden met het gedicht aangebracht. De afdeling ‘Bruggen’ heeft zich niet verplicht het gedicht, dat op deze plaats sterk aan vervuiling onderhevig kan zijn, onbeperkte tijd te onderhouden.
Het gedicht is opgenomen in de bundel ‘Twee stembaanshoog boven een bruggehoofd’ (In de Knipscheer) en later in een bloemlezing 'Straten en gedichten’ van de vroegere stadshistoricus Richter Roegholt bij Sijthoff verschenen.

www.vvltheaterteksten.nl:
Kristian Kanstadt (pseud. van J.C.H.E. Maat) geboren 1954 in Stuttgart, migreerde in 1955 naar New York en 1961 naar Haarlem. De oprichting van de Toneelschuur en opleiding Cultureel Werk met als zwaartepunt straattheater in Mexico City was bepalend voor zijn engagement. Zijn Karl Valentin-vertaling werd eind jaren 70 in openbare ruimtes van Rotterdam gespeeld. 1977 richtte hij kunstuitgeverij de 'Art-O-Maat' op en gaf het satirisch tijdschrift 'de Koekrant' uit. Naast het organiseren van literatuur- en kunstmanifestaties in het reguliere en autonome circuit, trad hij als performer in programma’s van ondermeer Allen Ginsberg en Nick Cave op. In de jaren 80 was hij medeoprichter van 'Beeldtaal' en legde zich toe op poëzie in de bebouwde omgeving. Sinds de jaren 90 concentreert hij zich op theatrale vormen en schreef stukken voor Theaterwerkplaats De Factorij, TGA, Culturele Hoofdstad Rotterdam e.a. Behalve schrijven, werkt hij als tekstredacteur en vertaler Duits/ Engels.

www.inspiringcities.org:
What is the ideal place for a CityPoem? Where do fast moving urbanites take their natural pause? In Amsterdam, city of water, it is by the many bridges. Waiting for a bridge opening up for boats passing by is an almost meditative moment during an otherwise hasty bike ride. Since there is nothing else to do than wait, everyone is relaxed – all of a sudden, you find yourself even at peace with the idea of waiting.
What better moment than to present a poem right there and then? After all, CityPoems on walls that everybody passes by are perhaps merely a treasure for the few. CityPoems on bridges opening up are, perhaps, only natural.
For half of the people waiting, that is – the half on what should now be called the right side of the bridge. Here is a great example in Amsterdam: the bottom of the bridge, normally only visible to fish and people in small boats, lifts up and temporarily becomes part of the public realm.

Translation
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
On June 17, 1981, on the advice of the Advisory Committee for the Visual Arts by the Councillor for art Affairs a study contract to Kristian Kanstadt (pseudonym of Christian size) granted to examine the possibility his poem ' Wibautotisme ' * affix to the bottom of the Sieg Vaz Diasbrug on the Nieuwe Herengracht.
by Kristian Kanstadt Karim Hashem typeface was attracted. The study mission was converted into a command after positive result to implementation. The text was sprayed on twelve water-and weather-resistant montaplexplaten, a total of 120 square meters. In collaboration with the Department of public works Service bridges were beginning 1982 the signs with the poem made. The Department ' bridges ' the poem, which has not required on this site may be subject to strong pollution, unlimited time to maintain.
the poem is included in the bundle ' Two stembaanshoog ' above a bridgehead (In the Knipscheer) and later in an anthology ' streets and poems ' of the former City Historian Richter Roegholt at Sijthoff appeared.

www.vvltheaterteksten.nl:
Kristian Kanstadt (pseud. J.C.H.E. 's size) born 1954 in Stuttgart, migrated to New York in 1955 and 1961 to Haarlem. The creation of the toneelschuur and training cultural work with focus on street theatre in Mexico City was decisive in his engagement. Are Karl Valentin-translation was in the late 1970s played in public areas of Rotterdam. 1977, he founded the publishing house art"Art-O-gauge" and gave the satirical magazine"the Koekrant" from. In addition to organizing literature and art manifestations in the regular and autonomous circuit, he joined as a performer in programs of, among others, Allen Ginsberg and Nick Cave on. In the 80 's he was a founding member of"Visual language" and devoted himself to poetry in the built environment. Since the 90 's he concentrates on theatrical forms and wrote pieces for theaterwerkplaats the factory, TGA, Rotterdam cultural capital and others apart from writing, he works as a text editor and translator German/English.

www.inspiringcities.org:
What is the ideal place for a CityPoem? Where do fast moving urbanites take their natural pause? In Amsterdam, city of water, it is by the many bridges. Waiting for a bridge opening up for boats passing by is an almost meditative moment during an otherwise hasty bike ride. Since there is nothing else to do than wait, everyone is relaxed – all of a sudden, you find yourself even at peace with the idea of waiting.
What better moment than to present a poem right there and then? After all, CityPoems on walls that everybody passes by are perhaps merely a treasure for the few. CityPoems on bridges opening up are, perhaps, only natural.
For half of the people waiting, that is – the half on what should now be called the right side of the bridge. Here is a great example in Amsterdam: the bottom of the bridge, normally only visible to fish and people in small boats, lifts up and temporarily becomes part of the public realm.